مقدمه
وقت بخیر همراهان وب سایت آموزشی پی وی لرن و علاقمندان به آموزش پروتکل اینترنت نسخه ۴( Internet Protocol version 4) یا به اختصار IPv4 . در این بخش از آموزش، آدرس IP های رزرو شده در IPV4 رو مورد بررسی قرار می دهیم. بنابراین این مبحث رو با آدرس IP خصوصی (Private) آغاز می کنیم.
IP های رزرو شده در IPV4
چند فضای آدرس IPv4 رزرو شده وجود دارد که نمی توانند در اینترنت استفاده شوند. این آدرس ها برای اهداف خاص خدمت می کنند و نمی توان آن ها را در خارج از Local Area Network مسیریابی کرد. در ادامه آدرس IP خصوصی (Private) رو داریم.
آدرس IP خصوصی (Private)
هر کلاس از آی پی (A, B & C) آدرس هایی دارد که به عنوان آدرس IP خصوصی محفوظ است. این IP ها می توانند در یک شبکه ، دانشگاه ، شرکت استفاده شوند و برای آن خصوصی هستند. این آدرس ها را نمی توان در اینترنت مسیریابی کرد ، بنابراین بسته های حاوی این آدرس های خصوصی توسط روترها حذف می شوند.
IP های رزرو شده در IPV4 – آدرس IP خصوصی (Private)
برای برقراری ارتباط با دنیای خارج ، این آدرس های IP باید با استفاده از فرآیند NAT به برخی از آدرس های IP عمومی ترجمه شوند یا از سرور وب Proxy استفاده شود.
تنها هدف برای ایجاد دامنه جداگانه ای از آدرس های خصوصی، کنترل انتساب رنج آدرس IPv4 که در حال حاضر محدود است، می باشد. با استفاده از یک محدوده آدرس خصوصی در LAN ، نیاز آدرس های IPv4 در سطح جهان به میزان قابل توجهی کاهش یافته است.
کلاس IP ، در حالی که از محدوده آدرس خصوصی استفاده می کند ، می تواند بر حسب اندازه و نیاز سازمان انتخاب شود. سازمان های بزرگ تر ممکن است محدوده آدرس IP خصوصی کلاس A را انتخاب کنند که در آن سازمان های کوچک تر ممکن است کلاس C را انتخاب کنند. این آدرس های IP را می توان بیش تر subnet و به دپارتمان های درون سازمان اختصاص داد.
آدرس های Loopback IP
محدوده آدرس ۱۲۷٫۰٫۰٫۰ – ۱۲۷٫۲۵۵٫۲۵۵٫۲۵۵ برای loopback ، یعنی آدرس شخصی یک هاست، که به عنوان آدرس localhost نیز شناخته می شود، رزرو شده است. این آدرس IP loopback کاملاً توسط سیستم عامل و از طریق آن مدیریت می شود. آدرس های Loopback ، پردازش های Server و Client را روی یک سیستم واحد فعال می کند تا بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. هنگامی که یک فرآیند بسته ای را با آدرس مقصد به عنوان آدرس loopback ایجاد می کند ، سیستم عامل آن را بدون نیاز به دخالت NIC، به خود لوپ باز می گرداند.
داده های ارسال شده زوی loopback توسط سیستم عامل به رابط شبکه مجازی درون سیستم عامل ارسال می شود. این آدرس ها بیش تر برای اهداف آزمایشی مانند معماری مشتری-سرور در یک دستگاه واحد استفاده می شود. به غیر از این ، اگر یک ماشین میزبان بتواند با موفقیت ۱۲۷٫۰٫۰٫۱ یا هر IP را از محدوده loopback پینگ کند ، دلالت بر این دارد که پشته نرم افزار TCP / IP روی دستگاه با موفقیت بارگیری و کار می کند.
آدرس Link-local
در صورتی که میزبان قادر به دستیابی به آدرس IP از سرور DHCP نباشد و به هیچ آدرس IP اختصاصی نداشته باشد ، میزبان می تواند یک آدرس IP را از طیف وسیعی از آدرس های Link-local رزرو شده اختصاص دهد. آدرس Link-local از ۱۶۹٫۲۵۴٫۰٫۰ – ۱۶۹٫۲۵۴٫۲۵۵٫۲۵۵ متغیر است.
یک بخش شبکه را در نظر بگیرید که تمام سیستم ها برای دستیابی به آدرس های IP از یک سرور DHCP متصل به همان بخش شبکه پیکربندی شده اند. اگر سرور DHCP در دسترس نباشد ، هیچ میزبان موجود در این بخش قادر به برقراری ارتباط با سایر افراد نخواهد بود. ویندوز (۹۸ یا بالاتر) و (Mac OS (8.0 یا بالاتر از این عملکرد خود پیکربندی آدرس IP Link-local پشتیبانی می کنند. در صورت عدم وجود سرور DHCP ، هر دستگاه میزبان به طور تصادفی یک آدرس IP را از دامنه فوق انتخاب کرده و سپس بررسی می شود تا با استفاده از ARP مشخص شود ، که برخی دیگر میزبانان نیز خود را با همان آدرس IP پیکربندی نکرده باشند. هنگامی که همه میزبان ها از آدرس های Link-local در همان محدوده استفاده می کنند ، می توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
این آدرس های IP نمی توانند به سیستم کمک کنند تا ارتباط برقرار کند، وقتی به یک بخش فیزیکی یا منطقی وابسته نیستند. این IP ها نیز قابل مسیریابی نیستند.
کلام پایانی
آدرس IP های رزرو شده در IPV4 رو مورد بررسی قرار دادیم. در ادامه Example خواهیم داشت. با ادامه ی آموزش از وب سایت پی وی لرن همراه باشید.
فروشگاه
فیلم های آموزشی
کتاب های آموزشی
مقالات آموزشی
وردپرس
