مقدمه
وقت بخیر همراهان وب سایت آموزشی پی وی لرن و علاقمندان به آموزش پروتکل اینترنت نسخه ۴( Internet Protocol version 4) یا به اختصار IPv4 . پس از شناخت لایه ها باید با قالب یک بسته IP آشنا باشیم. بنابراین ساختار بسته IP رو در این بخش از آموزش، بررسی خواهیم کرد.
ساختار بسته IP
Internet Protocol که یک پروتکل لایه ۳ (OSI) است، سگمنت داده را از لایه ۴ (Transport) گرفته و آن را به بسته ها یا packet ها تقسیم می کند. IP بسته واحد داده دریافت شده از لایه فوق را محصور می کند و به اطلاعات هدر خودش را اضافه می کند.
ساختار بسته IP
داده های کپشده به عنوان IP Payload معرفی می شود. هدر IP شامل تمام اطلاعات لازم برای تحویل بسته در انتهای (end) دیگر است.
ساختار بسته IP
مبحث قالب یک بسته IP رو ادامه می دهیم.
عنوان IP شامل بسیاری از اطلاعات مربوطه از جمله شماره نسخه (Version Number) است که در این کانتکست ۴ است. جزئیات دیگر به شرح زیر می باشد.
Version
نسخه شماره پروتکل اینترنت استفاده شده (به عنوان مثال IPv4).
IHL
طول Header اینترنت؛ طول کل هدر IP.
DSCP
Differentiated Services Code Point، این نوع خدمات (Type of Service) است.
ECN
Explicit Congestion Notification؛ اطلاعات مربوط به ازدحام دیده شده در مسیر را به همراه دارد.
Total Length
طول کل بسته های IP (از جمله هدر IP و IP Payload) است.
شناسایی (Identification)
اگر بسته IP در حین انتقال قطعه قطعه شود ، تمام قطعات دارای شماره شناسایی یکسان هستند. برای شناسایی بسته IP اصلی که به آن ها تعلق دارد.
پرچم ها (Flags)
طبق منابع شبکه مورد نیاز ، اگر IP Packet برای رسیدگی بیش از حد بزرگ باشد ، این “پرچم ها” می گوید که آیا آن ها می توانند تکه تکه شوند یا خیر. در این پرچم ۳ بیتی ، MSB همیشه روی “۰” تنظیم شده است.
Fragment Offset
این افست موقعیت دقیق قطعه در بسته اصلی IP را بیان می کند.
زمان زنده ماندن (Time to Live)
برای جلوگیری از لوپ در شبکه ، هر بسته با برخی از مقادیر TTL ارسال می شود ، که به شبکه می گوید یک پکت اجازه دارد از چند هاپ یا دستگاه دیگر عبور کند و با هر بار عبور پکت از یک هاپ، یک عدد از مقدار TTL فعلی آن کم می شود و وقتی مقدار به صفر رسید ، بسته حذف می شود.
پروتکل (Protocol)
به لایه Network در میزبان مقصد می گوید ، که این بسته به آن پروتکل متعلق است ، یعنی پروتکل سطح بعدی. به عنوان مثال تعداد پروتکل ICMP 1 ، TCP 6 و UDP 17 است.
Header Checksum
این فیلد برای نگه داشتن مقدار checksum کل هدر استفاده می شود که برای بررسی این که آیا بسته بدون خطا دریافت می شود استفاده می شود.
آدرس منبع (Source Address)
آدرس ۳۲ بیتی فرستنده (یا منبع) بسته است.
آدرس مقصد (Destination Address)
آدرس ۳۲ بیتی گیرنده (یا مقصد) بسته است.
Options
این قسمت اختیاری است ، که اگر مقدار IHL بیش تر از ۵ باشد استفاده می شود. این Options ممکن است دارای مقادیر گزینه هایی مانند Security ، Record Route ، Time Stamp و غیره باشد.
کلام پایانی
قالب یک بسته IP رو در این بخش از آموزش IPv4 بررسی نمودیم. در بخش بعدی Addressing رو بررسی خواهیم کرد.
فروشگاه
فیلم های آموزشی
کتاب های آموزشی
مقالات آموزشی
وردپرس
