با عرض سلام و وقت بخیر خدمت کاربران سایت پی وی لرن ، با یکی دیگر از جلسات دوره کامل آموزش ++C در خدمت شما دوستان هستیم . در بخش قبلی با زبان برنامه نویسی ++C آشنا شدید، در این جلسه قصد داریم تا به مبحث متغیر ها و انواع داده در ++C ( داده های نوع اولیه در ++c ) بپردازیم.
متغیر ها در واقع خانه هایی از حافظه هسند که داده ها را در خود ذخیره می کنند.
همانطور که گفتیم متغیر ها برای ذخیره داده ها به کار می روند و وقتی یک متغیر را تعریف می کنید در واقع مقداری از حافظه را برای متغیر رزرو می کنید.
یک متغیر در ++C به طور معمول به صورت زیر تعریف می شود:
1 | int num = 10; |
در دستور اول کلمه بالا (int) نوع داده ای را که متغیر در خود ذخیره می کند را مشخص می کند.
در اینجا int به معنی اعداد صحیح بوده (integer) و یعنی این متغیر فقط داده هایی از نوع عدد صحیح را در خود ذخیره می کند.
اگر نوع داده ی دیگری به آن اختصاص دهید، کامپایلر خطا علام می کند.
کلمه بعدی (num) نام متغیر را مشخص می کند.
برای انتساب داده به متغیر از عملگر = استفاده می کنیم. در بالا نیز عدد ۱۰ را به متغیر num اختصاص داده ایم.
در ضمن می توانیم متغیر را بدون مقدار تعریف کنیم و مقدار آن را بعدا اختصاص دهیم.
در این صورت به صورت زیر عمل می کنیم:
1 2 | int num; num = 10; |
متغیر ها می توانند انواع مختلفی از داده ها را در خود ذخیره کنند.
مانند: رشته ها، اعداد، اعداد اعشاری، کاراکتر ها و… که در ادامه با آن ها آشنا خواهیم شد.
در جدول زیر هفت نوع داده پایه در ++C را مشاهده می کنید:
کلمه کلیدی | نوع |
bool | بولین |
char | کاراکتر |
int | عدد صحیح |
float | عدد ممیز شناور |
double | اعداد اعشاری |
void | بدون مقدار |
wchar_t | کاراکتر وسیع |
جدول زیر نشان می دهد که هر نوع متغیر چقدر از حافظه را اشغال می کند و مقدار حداکثر و حداقل آن (محدوده) که می تواند ذخیره شود:
محدوده | مقدار حافظه | نوع |
-۱۲۷ تا ۱۲۷ و یا ۰ تا ۲۵۵ | ۱byte | char |
۰ تا ۲۵۵ | ۱byte | unsigned char |
-۱۲۷ تا ۱۲۷ | ۱byte | signed char |
-۲۱۴۷۴۸۳۶۴۸ تا ۲۱۴۷۴۸۳۶۴۷ | ۴bytes | int |
۰ تا ۴۲۹۴۹۶۷۲۹۵ | ۴bytes | unsigned int |
-۲۱۴۷۴۸۳۶۴۸ تا ۲۱۴۷۴۸۳۶۴۷ | ۴bytes | signed int |
-۳۲۷۶۸ تا ۳۲۷۶۷ | ۲bytes | short int |
۰ تا ۶۵۵۳۵ | Range | unsigned short int |
-۳۲۷۶۸ تا ۳۲۷۶۷ | Range | signed short int |
-۲۱۴۷۴۸۳۶۴۸ تا ۲۱۴۷۴۸۳۶۴۷ | ۴bytes | long int |
-۲۱۴۷۴۸۳۶۴۸ تا ۲۱۴۷۴۸۳۶۴۷ | ۴bytes | signed long int |
۰ تا ۴۲۹۴۹۶۷۲۹۵ | ۴bytes | unsigned long int |
+/- ۳٫۴e +/- 38 (~7 digits) | ۴bytes | float |
+/- ۱٫۷e +/- 308 (~15 digits) | ۸bytes | double |
+/- ۱٫۷e +/- 308 (~15 digits) | ۸bytes | long double |
– | ۲ or 4 bytes | wchar_t |
اندازه متغیر ها بسته به کامپایلر و کامپیوتر ها متفاوت است.
با استفاده از برنامه زیر می توانید سایز دقیق هر نوع را در کامپیوتر خود بدست آورید:
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 | #include <iostream> using namespace std; int main() { cout << "Size of char : " << sizeof(char) << endl; cout << "Size of int : " << sizeof(int) << endl; cout << "Size of short int : " << sizeof(short int) << endl; cout << "Size of long int : " << sizeof(long int) << endl; cout << "Size of float : " << sizeof(float) << endl; cout << "Size of double : " << sizeof(double) << endl; cout << "Size of wchar_t : " << sizeof(wchar_t) << endl; return 0; } |
در این مثال از endl برای رفتن به خط بعد استفاده کرده ایم.
همچنین از تابع ()sizeof برای بدست آوردن اندازه هر نوع استفاده کرده ایم.
از این کامه کلیدی برای ایجاد نامی جدید برای انواع موجود استفاده می کنیم.
ساختار دستور:
1 | typedef type newname; |
برای مثال دستور زیر newint را به عنوان نام جدیدی برای short int قرار می دهد:
1 | typedef short int newint; |
1 | newint num; |
متغیر ها از لحاظ قلمرو یا محدوده دسترسی پذیری به نوع تقسیم می شوند.
به طور کلی هر متغیری در بلوک تعریف خودش قابل دسترس است.
یعنی خارج از آن بلوک نمی توان به آن دسترسی داشت.
جلسه آموزش متغیر ها و انواع داده در ++C نیز به پایان رسید.
در جلسه بعدی به آموزش عملگر ها در ++C می پردازیم. با ما همراه باشید
milad
slm khaste nabashid , amozesh hay shoma besyar alwli tozih dade shode and va mofid hastan , moafagh bashid
پی وی لرن
سلام ممنون
لطف دارید ، شما هم موفق باشید.
Ali
سلام
ممنون به خاطر آموزش های خوبتون که به صورت رایگان منتشر کردید.