با عرض سلام خدمت کاربران محترم سایت پی وی لرن.
در این جلسه قصد داریم تا با آرایه ها در ++C ، تعریف آرایه در ++C ، دسترسی به عناصر آرایه در ++C ، چاپ عناصر آرایه در ++C آشنا شویم.
آرایه ها در ++C متغیر هایی هستند که چندین مقدار هم نوع را در خود ذخیره می کنند.
گاهی اوقات در برنامه نویسی نیاط داریم تا چندین داده به هم مرتبط را یکجا ذخیره کنیم.
طبیعتا استفاده از متغیر های معمولی برای این کار مناسب نیس و باید از آرایه ها استفاده کنیم.
1 | int age[100]; |
در اینجا آرایه age می تواند حداکثر ۱۰۰ مقدار int را در خود ذخیره کند.
ساختار دستور:
1 | dataType arrayName[arraySize]; |
مثال:
1 | float mark[5]; |
برای دسترسی به عناصر یک آرایه از اندیس ها استفاده می کنیم.
برای مثال برای گرفتن اولین عنصر آرایه ای به نام mark، از عبارت mark[0] استفاده می کنیم.
توجه داشته باشید که اندیس های آرایه ها از ۰ شروع می شوند.
فرض کنید آرایه ای n عنصر دارد. برای دستیابی به آخرین عنصر آرایه از اندیس n-1 استفاه می کنیم.
مقادیر آرایه را می توانیم هنگام تعریف آرایه به آن اختصاص دهیم.
1 | int mark[5] = {19, 10, 8, 17, 9}; |
همچنین می توانیم اندازه آرایه را هم درنظر نگیریم:
1 | int mark[] = {19, 10, 8, 17, 9}; |
روش دیگر استفاده از خود عناصر می باشد:
1 | mark[3] = 9; |
با استفاده از یک حلقه تکرار می توانیم عناصر آرایه را چاپ و یا دریافت کنیم.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 | #include <iostream> using namespace std; int main() { int numbers[5], sum = 0; cout << "Enter 5 numbers: "; // Storing 5 number entered by user in an array // Finding the sum of numbers entered for (int i = 0; i < 5; ++i) { cin >> numbers[i]; sum += numbers[i]; } cout << "Sum = " << sum << endl; return 0; } |
در مثال بالا مقادیر عناصر را در داخل حلقه دریافت کرده ایم و در انتها جمع آن ها را نمایش می دهیم.
نکته: اگر به آرایه ای اندیسی خارج از اندازه آن دهید، کامپایلر ممکن است خطا ندهد اما مقدار گرفته شده اشتباه و غیر منتظره خواهد بود.
جلسه آموزش آرایه ها در ++C نیز به پایان رسید.
در جلسه بعد به آموزش آرایه های چند بعدی در ++C خواهیم پرداخت. با ما همرا باشید.
همچنین می توانید نظرات و سوالات خود را از طریق بخش نظرات با ما در میان بگذارید.
afshin
سایتتون خیلی باحالههههههه