مقدمه
درود بر شما همراهان سایت آموزشی پی وی لرن.
با آموزش پروتکل IPv6 در خدمتتون هستیم. هدر IPV6 به دو بخش فیلدهای اجباری و فیلدهای توسعه ای و یا Extension Header گروه بندی می شوند.
فیلد های اجباری همیشه در هدر IPV6 وجود دارند اما Extension Header ها در صورت لزوم به فیلدهای اجباری اضافه می شوند.
بنابراین در این قسمت به کاربرد هدرها در IPv6 می پردازیم.
هدرها در IPv6
نکته عجیب IPv6 در header آن نهفته است. آدرس IPv6 تنها ۴ برابر بزرگتر از IPv4 است، اما باعث تعجب است که هدر آدرس IPv6 تنها ۲ برابر بزرگ تر از IPv4 است. هدرهای IPv6 دارای یک هدر Fixed و zero یا Optional (Extension) Headers هستند. تمام اطلاعات لازم برای روتر در هدر Fixed نگه داری می شود. هدر Extension حاوی اطلاعات اختیاری است که روترها را در درک نحوه اداره یک بسته یا جریان کمک می کند.
هدرها در IPv6
هدر IPv6 fixed دارای ۴۰ بایت طول و حاوی اطلاعات زیر است.
| ردیف | فیلد و توضیحات |
| ۱ | (Version (۴-bits : نشان دهنده نسخه پروتکل اینترنت است. مانند ۰۱۱۰ |
| ۲ | (Traffic Class (8-bits : این ۸ بیت به دو بخش تقسیم می شود. ۶ بیت برای نوع سرویس مورد استفاده قرار می گیرد تا اجازه داده شود Router بشناسد که چه خدماتی باید به بسته ارائه شود. حداقل ۲ بیت برای (Explicit Congestion Notification (ECN استفاده می شود. |
| ۳ | (Flow Label (۲۰-bits : این برچسب برای حفظ جریان پیوسته ی بسته های متعلق به یک جریان خاص استفاده می شود. source labels دنباله ای برای کمک به شناسایی روتر بسته ای خاص متعلق به جریان خاص اطلاعات است. این فیلد کمک می کند تا از پیشنهاد دوباره ی بسته های داده جلوگیری شود. برای جریان یا real-time media طراحی شده است. |
| ۴ | (Payload Length (۱۶-bits : فیلد Payload متشکل از هدرهای Extensions و Data Layer Upper است. با ۱۶ بیت، می توان به ۶۵۵۳۵ بایت اشاره کرد. اما اگر هدر Extension حاوی هدر Hop-by-Hop Extension باشد، payload ممکن است بیش از ۶۵۵۳۵ بایت باشد و این فیلد به ۰ تنظیم شده است. |
| ۵ | (Next Header (8-bits : این فیلد برای نشان دادن هر نوع هدر Extension می باشد و یا اگر Header Extension وجود ندارد، Upper Layer PDU را نشان می دهد. مقادیر نوع Upper Layer PDU همانند IPv4 هستند. |
| ۶ | (Hop Limit (8-bits : این فیلد برای متوقف کردن بسته در حلقه ی بی نهایت استفاده می شود. که همان TTL در IPv4 است. هنگامی که فیلد ۰ را برمی گرداند، بسته دور ریخته می شود. |
| ۷ | (Source Address (128-bits : این فیلد آدرس سازنده بسته را نشان می دهد. |
| ۸ | (Destination Address (128-bits : این فیلد آدرس گیرنده در نظر گرفته شده ی بسته را فراهم می کند. |
در IPv6، هدر Fixed تنها شامل اطلاعات زیادی که ضروری است، می باشد و از اطلاعاتی که مورد نیاز نیست یا به ندرت استفاده می شود اجتناب می شود. همچنین اطلاعاتی بین هدر Fixed و هدر لایه Upper در فرم هدرهای Extension قرار می گیرند. هر Extension Header با یک مقدار متمایز مشخص می شود.
پس از استفاده از Extension Header ها، Next Header به اولین Extension Header اشاره می کند. اگر بیش از یک Extension Header وجود داشته باشد، در هر Extension Header فیلد Next-Header به بعدی اشاره می کند و به همین ترتیب. آخرین Next-Header به Upper Layer Header اشاره دارد. بنابراین، تمام هدر ها به یکی بعدی در یک لیست مرتبط اشاره می کنند.
اگر فیلد Next Header شامل مقدار ۵۹ باشد، نشان می دهد که بعد از این هدر، هدر و حتی Upper Layer Header وجود ندارد.
Extension Headers زیر باید به عنوان هر RFC 2460 پشتیبانی شود:
کاربرد هدرها در IPv6
توالی Headers Extension باید:
هدرها در IPv6
این هدر ها:
۱٫ باید توسط اولین و مقصد بعدی پردازش شود.
۲٫ باید توسط مقصد نهایی پردازش شوند.
هدرهای Extension یکی پس از دیگری به صورت لینکی مرتب شده اند، همان طور که در نمودار زیر نشان داده شده است:
هدرها در IPv6
کلام پایانی
کاربرد هدرها در IPv6 رو دیدیم. سپاسگزاریم از همراهیتون.
فروشگاه
فیلم های آموزشی
کتاب های آموزشی
مقالات آموزشی
وردپرس
