۸
فروردین

جلسه ۰۵ : متغیرها در PL / SQL

دسته‌بندی‌ها :

جزئیات
نوع محتواآموزش تصویری

فهرست

مقدمه

عرض سلام و وقت بخیر خدمت کاربران عزیز سایت محترم پی وی لرن و تمام علاقه مندانی که دوره کامل آموزش PL/SQL را دنبال می کنند. در این پست آموزشی، ما درمورد متغیرها در Pl / SQL بحث خواهیم کرد. یک متغیر Pl / SQL چیزی جز یک نام داده شده به یک منطقه ذخیره سازی است که برنامه های ما می توانند دستکاری کنند. هر متغیر در PL / SQL یک نوع داده خاص دارد که اندازه و طرح حافظه متغیر را تعیین می کند. محدوده ای از مقادیری که می توانند در آن حافظه ذخیره شوند و مجموعه ای از عملیات هایی که می توانند به متغیر اعمال شوند.

نام یک متغیر در PL / SQL شامل عبارتی است که به صورت اختیاری به دنبال حروف، اعداد، کاراکتر$، زیر خط دار می آید و نباید بیش از ۳۰ کاراکتر باشد. به طور پیش فرض، نام متغیر حساس به بزرگی یا کوچکی حروف نیست. همچنین شما نمی توانید یک کلمه کلیدی رزرو شده در PL / SQL به عنوان نام متغیر استفاده کنید.

اعلام متغیر در PL / SQL

متغیرهای PL / SQL باید در بخش اعلام یا در یک بسته به عنوان یک متغیر عمومی اعلام شوند.

وقتی یک متغیر را اعلام می کنید، PL / SQL حافظه را برای مقدار متغیر اختصاص می دهد و محل ذخیره سازی توسط نام متغیر شناسایی می شود.

نحو اعلام متغیر است –

مثال :

variable_name [CONSTANT] datatype [NOT NULL] [:= | DEFAULT initial_value]

1	variable_name [CONSTANT] datatype [NOT NULL] [:= \| DEFAULT initial_value]

متغیر نام یک شناسه معتبر در PL / SQL است، نوع داده باید نوع داده معتبر PL / SQL یا هر نوع نوع داده تعریف شده کاربر است که

ما در حال حاضر در فصل گذشته بحث کرده ایم.

برخی از اعلامیه های متغیر معتبر همراه با تعریف آنها در زیر نشان داده شده اند.

مثال :

sales number(10, 2); 
pi CONSTANT double precision := 3.1415; 
name varchar2(25); 
address varchar2(100);

sales number(10, 2);

pi CONSTANT double precision := 3.1415;

name varchar2(25);

address varchar2(100);

هنگامی که یک اندازه، مقیاس یا دقت را با نوع داده ارائه می کنید، آن را یک اعلامیه محدود فراخوانی می کنید، اعلامیه های محدود شده نیاز به حافظه کمتر از اعلامیه های بدون محدودیت دارند.

به عنوان مثال:

مثال :

sales number(10, 2); 
name varchar2(25); 
address varchar2(100);

sales number(10, 2);

name varchar2(25);

address varchar2(100);

متغیرها در PL / SQL

هر بار که یک متغیر را اعلام می کنید، PL / SQL یک مقدار پیش فرض NULL را تعیین می کند.

اگر می خواهید یک متغیر را با مقدار دیگری غیر از مقدار NULL مقداردهی کنید، می توانید این کار را در طول اعلان، با استفاده از یکی از موارد زیر انجام دهید:

کلید واژه DEFAULT
اپراتور انتساب

به عنوان مثال:

مثال :

counter binary_integer := 0; 
greetings varchar2(20) DEFAULT 'Have a Good Day';

1 2	counter binary_integer := 0; greetings varchar2(20) DEFAULT 'Have a Good Day';

شما همچنین می توانید مشخص کنید که یک متغیر نباید یک مقدار NULL با استفاده از محدودیت NOT NULL داشته باشد.

اگر از نوع NULL استفاده می کنید، باید صریحا یک مقدار اولیه را برای آن متغیر اختصاص دهید.

این یک روش برنامه نویسی خوب است که متغیرها را به درستی در بخش مربوطه تعریف کنید

در غیر این صورت، گاهی برنامه ها نتایج غیر منتظره ای تولید می کنند.

مثال زیر را امتحان کنید که از انواع مختلف متغیرها استفاده می کند.

مثال :

DECLARE 
   a integer := 10; 
   b integer := 20; 
   c integer; 
   f real; 
BEGIN 
   c := a + b; 
   dbms_output.put_line('Value of c: ' || c); 
   f := 70.0/3.0; 
   dbms_output.put_line('Value of f: ' || f); 
END; 
/

DECLARE

a integer := 10;

b integer := 20;

c integer;

f real;

BEGIN

c := a + b;

dbms_output.put_line('Value of c: ' || c);

f := 70.0/3.0;

dbms_output.put_line('Value of f: ' || f);

END;

وقتی کد بالا اجرا می شود، نتیجه ی زیر را تولید می کند:

مثال :

Value of c: 30 
Value of f: 23.333333333333333333  

PL/SQL procedure successfully completed.

Value of c: 30

Value of f: 23.333333333333333333

PL/SQL procedure successfully completed.

دامنه متغیرها در Pl / SQL

PL / SQL اجازه می دهد تا لایه های بلوک، یعنی هر بلوک برنامه ممکن است یک بلوک درونی دیگر داشته باشد.

اگر یک متغیر در داخل یک بلوک داخلی اعلام شود، به بلوک بیرونی دسترسی پیدا نمی کند.

با این حال، اگر یک متغیر اعلام شده و در دسترس برای یک بلوک بیرونی باشد، آن نیز برای تمام بلوک های درونی توزیع در دسترس است. دو نوع دامنه متغیر وجود دارد.

متغیرهای محلی – متغیرهایی که در یک بلوک داخلی اعلام شده اند و به بلوک های بیرونی دسترسی ندارند.
متغیرهای عمومی- متغیرهای اعلام شده در بلوک دورتر یا بسته.

استفاده از متغیرهای محلی و جهانی در فرم ساده آن در مثال زیر نشان می دهد.

مثال :

DECLARE 
   -- Global variables  
   num1 number := 95;  
   num2 number := 85;  
BEGIN  
   dbms_output.put_line('Outer Variable num1: ' || num1); 
   dbms_output.put_line('Outer Variable num2: ' || num2); 
   DECLARE  
      -- Local variables 
      num1 number := 195;  
      num2 number := 185;  
   BEGIN  
      dbms_output.put_line('Inner Variable num1: ' || num1); 
      dbms_output.put_line('Inner Variable num2: ' || num2); 
   END;  
END; 
/

DECLARE

-- Global variables

num1 number := 95;

num2 number := 85;

BEGIN

dbms_output.put_line('Outer Variable num1: ' || num1);

dbms_output.put_line('Outer Variable num2: ' || num2);

DECLARE

-- Local variables

num1 number := 195;

num2 number := 185;

BEGIN

dbms_output.put_line('Inner Variable num1: ' || num1);

dbms_output.put_line('Inner Variable num2: ' || num2);

END;

وقتی کد بالا اجرا می شود، نتیجه ی زیر را تولید می کند:

مثال :

Outer Variable num1: 95 
Outer Variable num2: 85 
Inner Variable num1: 195 
Inner Variable num2: 185  

PL/SQL procedure successfully completed.

Outer Variable num1: 95

Outer Variable num2: 85

Inner Variable num1: 195

Inner Variable num2: 185

PL/SQL procedure successfully completed.

اختصاص دادن نتایج پرس و جو SQL به متغیرها در Pl / SQL

شما می توانید از SELECT INTO statement SQL برای اختصاص مقادیر به متغیرهای PL / SQL استفاده کنید.

برای هر آیتم در لیست SELECT، یک متغیر متناظر با نوع نوع در لیست INTO وجود دارد.

مثال زیر این مفهوم را نشان می دهد. اجازه دهید یک جدول را به نام CUSTOMERS ایجاد کنیم.

(برای آشنایی کامل با دستورات SQL، لطفا به آموزش SQL مراجعه کنید)

مثال :

CREATE TABLE CUSTOMERS( 
   ID   INT NOT NULL, 
   NAME VARCHAR (20) NOT NULL, 
   AGE INT NOT NULL, 
   ADDRESS CHAR (25), 
   SALARY   DECIMAL (18, 2),        
   PRIMARY KEY (ID) 
);  

Table Created

CREATE TABLE CUSTOMERS(

ID INT NOT NULL,

NAME VARCHAR (20) NOT NULL,

AGE INT NOT NULL,

ADDRESS CHAR (25),

SALARY DECIMAL (18, 2),

PRIMARY KEY (ID)

);

Table Created

اجازه دهید اکنون مقادیری را در جدول وارد کنیم.

مثال :

INSERT INTO CUSTOMERS (ID,NAME,AGE,ADDRESS,SALARY) 
VALUES (1, 'Ramesh', 32, 'Ahmedabad', 2000.00 );  

INSERT INTO CUSTOMERS (ID,NAME,AGE,ADDRESS,SALARY) 
VALUES (2, 'Khilan', 25, 'Delhi', 1500.00 );  

INSERT INTO CUSTOMERS (ID,NAME,AGE,ADDRESS,SALARY) 
VALUES (3, 'kaushik', 23, 'Kota', 2000.00 );
  
INSERT INTO CUSTOMERS (ID,NAME,AGE,ADDRESS,SALARY) 
VALUES (4, 'Chaitali', 25, 'Mumbai', 6500.00 ); 
 
INSERT INTO CUSTOMERS (ID,NAME,AGE,ADDRESS,SALARY) 
VALUES (5, 'Hardik', 27, 'Bhopal', 8500.00 );  

INSERT INTO CUSTOMERS (ID,NAME,AGE,ADDRESS,SALARY) 
VALUES (6, 'Komal', 22, 'MP', 4500.00 );