با عرض سلام و وقت بخیر خدمت کاربران سایت پی وی لرن ، سینتکس پایه در فرترن سومین جلسه از آموزش های فرترن می باشد.برنامه Fortran از مجموعه ای از واحدهای برنامه مانند یک برنامه اصلی، ماژول ها و زیر برنامه ها یا متدهای خارجی ساخته شده است. هر برنامه شامل یک برنامه اصلی است و ممکن است یا شامل سایر واحدهای برنامه باشد.
سینتکس پایه در فرترن به شرح زیر است :
1 2 3 4 5 6 7 | program program_name implicit none ! type declaration statements ! executable statements end program program_name |
بیایید یک برنامه Fortran بنویسیم که دو عدد را جمع کند سپس نتیجه را چاپ کند :
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 | program addNumbers ! This simple program adds two numbers implicit none ! Type declarations real :: a, b, result ! Executable statements a = 12.0 b = 15.0 result = a + b print *, 'The total is ', result end program addNumbers |
هنگامی که شما برنامه فوق را کامپایل و اجرا میکنید، نتیجه زیر تولید می شود :
1 | The total is 27.0000000 |
همه برنامه های Fortran با برنامه کلمه کلیدی شروع می شوند و همچنین با کلمه کلیدی به پایان می رسند .
بیانیه ضمنی none اجازه می دهد کامپایلر را بررسی کنید که همه انواع متغیر شما به درستی اعلام شده است. در ابتدای هر برنامه، همیشه باید از ضمنی (implicit none) استفاده کنید.
نظرات در Fortran با علامت تعجب (!) آغاز می شود، زیرا تمام کاراکترها پس از این (به جز در رشته کاراکتر) توسط کامپایلر نادیده گرفته می شوند.
دستور print * اطلاعات روی صفحه نمایش داده می دهد.
ردگیری خطوط کد یک روش خوب برای نگهداری یک برنامه قابل خواندن است.
فرترن اجازه می دهد تا از هر دو حروف بزرگ و کوچک استفاده کنید. برنامه Fortran حساس به حروف کوچک و بزرگ نیست، البته به جز در رشته ها .
مجموعه کاراکترهای اصلی Fortran شامل :
حروف های A … Z و a … z
ارقام ۰ … ۹
کاراکتر زیر خط (_)
کاراکترهای ویژه =: + فضای خالی – * / ( ) [ ] ، . $ ‘ ! ” ٪ & ؛ <> ؟
نشانه ها (Tokens ) از کاراکتر ها در مجموعه کاراکتر اصلی ساخته شده اند. یک نشانه می تواند یک کلمه کلیدی، یک شناسه، یک ثابت، رشته یا یک نماد باشد.
اظهارات برنامه (statements)از نشانه ها ساخته شده است.
یک تشخیص گر نامی است که برای شناسایی متغیر، متد یا هر مورد دیگری تعریف شده و توسط کاربر استفاده می شود. یک نام در Fortran باید قوانین زیر را دنبال کند :
طول نام نباید بیش از ۳۱ کاراکتر باشد.همچنین باید از کاراکترهای الفبایی (همه حروف الفبا و رقم های ۰ تا ۹) و علامت آندر لاین (_) باشد.
اولین حرف یک نام باید با حرف باشد.نامها حساس به حروف کوچک یا بزرگ نمی باشند.
کلمات کلیدی کلمات خاصی هستند که برای زبان تعبیه شده اند. این کلمات ذخیره شده را نمی توان به عنوان شناسه یا نام استفاده کرد.
جدول زیر، کلمات کلیدی فرترن را لیست می کند :
block data | assignment | assign | allocate | allocatable |
complex | common | character | case | call |
deallocate | data | cycle | continue | contains |
else if | else | double precision | do | default |
end if | end function | end do | end block data | elsewhere |
end subroutine | end select | end program | end module | end interface |
exit | equivalence | entry | end where | end type |
implicit | if | go to | function | external |
interface | intent | integer | inout | in |
module | logical | len | kind | intrinsic |
optional | operator | only | nullify | namelist |
private | pointer | pause | parameter | out |
result | recursive | real | public | program |
subroutine | stop | select case | save | return |
use | ()type | type | then | target |
While | Where |
inquire | format | endfile | close | backspace |
Write | rewind | read | open |
سینتکس پایه در فرترن را بررسی کردیم و با انواع قوانین به کار برده شده در این زبان آشنا شدیم ، در جلسه بعد آموزش انواع متغیر ها در فرترن را فرا می گیرید.
سید جواد
سلام
ممنون از اموزش خوبتون.
فرترن به حروف بزرگ و کوچک حساس نیست که در متن به اشتباه حساس است نوشته شده است
پی وی لرن
با تشکر از شما، این مورد اصلاح شد.