جلسه ۲۰ : عملیات Sharding در MongoDB

• در عمل تکثیر، همه‌ی نوشتن‌ها به سمت گره اصلی می‌ روند.
• پرس و جوهای حساس به تاخیر نیز به سمت گره اصلی می‌ روند.
• مجموعه کپی مفرد به ۱۲ گره محدود است.
• وقتی دیتاست خیلی بزرگ می‌شود، حافظه به اندازه کافی نمی‌تواند بزرگ شود.
• دیسک محلی به اندازه‌ی کافی بزرگ نیست.
• هزینه مقیاس پذیری عمودی بسیار بالاست.

در دیاگرام بالا سه جز اصلی وجود دارند که در ادامه توضیح داده شده‌اند:

Shards: Shard برای ذخیره داده استفاده می‌شود. آنها دسترس پذیری بالا و پایداری داده را فراهم می‌کنند.

در محیط تولید هر Shard یک مجموعه کپی جداست.

Config Servers: Config Server متا دیتای کلاستر را نگهداری می‌کند.

این داده‌ها شامل اطلاعات نگاشت دیتاست کلاستر برای Shardهاست. مسیریاب کوئری (query router) از این متا دیتا برای نشان گذاری عملیات برای Shard‌های تعیین شده استفاده می‌کند. در محیط تولید Shard شده، کلاسترها دقیقا ۳ سرور تنظیمات دارند.

Query Routers: مسیریاب کوئری‌ها بطور اساسی نمونه‌های mongos و واسط بین برنامه کلاینت هستند و عملیات را به Shard مناسب هدایت می‌کنند. مسیریاب کوئری عملیات را برای Shard، پردازش و نشان گذاری می‌کنند و نتیجه را برای کاربر برمی گردانند. یک Shard کلاستر شده می‌تواند شامل چندین مسیریاب کوئری (برای تقسیم بارگیری درخواست کلاینت) باشد. یک کلاینت می‌تواند درخواست هایش را یه یک مسیریاب کوئری ارسال کند. عموما یک Shard کلاستر شده چندین مسیریاب کوئری دارد.

کلام آخر

همانطور که اندازه‌ی داده در افزایش است، شاید تنها یک ماشین  برای ذخیره سازی داده‌ها کافی نباشد و یا نتواند کارآیی قابل قبولی را برای خواندن و نوشتن فراهم کند. Sharding این مشکل را با مقایس پذیری افقی حل نموده است. توسط Sharding، می‌توانید دستگاه‌های دیگری را برای پشتیبانی از داده‌های درحال رشد بیافزایید و عملیات خواندن و نوشتن را بیشتر پوشش دهید.