سلام خدمت کاربران محترم سایت پی وی لرن.
با جلسه ای دیگر از سری جلسات دوره آموزش جامع برنامه نویسی کامپیوتر در خدمت شما هستیم.
در این جلسه قصد داریم به آموزش متغیر ها در برنامه نویسی کامپیوتر بپردازیم.
متغیر ها در برنامه نویسی کامپیوتر در واقع نام هایی هستند که به خانه هایی از حافظه که برای نگهداری داده ها استفاده میشود، اختصاص میدهیم.
برای مثال شما میخواهید مقدار عدد ۱۰ را در برنامه خود ذخیره کرده و در جایی دیگر از برنامه از ان استفاده کنید.
برای این کار ابتدا متغیری با نام دلخواه ایجاد میکنید. مقدار ۱۰ را به آن اختصاص میدهید. حال با استفاده از نامی که برای آن درنظر گرفتید، میتوانید به مقدار ۱۰ دسترسی داشته باشید.
در ادامه این موضوع روشتن تر خواهد شد.
زبان های برنامه نویسی مختلف، تقریبا روش یکسانی برای ایجاد و یا تعریف متغیر ها دارند.
برای مثال در زبان C، ابتدا نوع داده ای که متغیر میخواهد ذخیره کند و سپس نام متغیر را مینویسیم.
1 2 3 4 5 | /* تعریف متغیر برای ذخیره داده از نوع long */ long a; /* تعریف متغیر برای ذخیره داده از نوع float */ float b; |
همچنین میتوانید متغیر هایی که از یک نوع هستند را در یک خط تعریف کنید. نام متغیر ها باید با استفاده از کاما , جدا شوند.
1 | int a, b; |
در ادامه به برخی از نکات مهم در هنگام تعریف متغیر ها اشاره خواهیم کرد:
برای ذخیره داده یا اختصاص آن ها به متغیر ها، از عملگر = استفاده میکنیم.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 | #include <stdio.h> int main() { int a; int b; a = 10; b = 20; } |
برای دسترسی به مقدار متغیر ها، از نام متغیر ها استفاده میکنیم.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 | #include <stdio.h> int main() { int a; int b; a = 10; b = 20; printf( "Value of a = %d\n", a ); printf( "Value of b = %d\n", b ); } |
خروجی برنامه بالا:
1 2 | Value of a = 10 Value of b = 20 |
در تابع printf از کاراکتر % استفاده کرده ایم که بعد از آن نیز کاراکتر d را آورده ایم.
به طور کلی از کاراکتر % برای جایگزینی آن با یک متغیر در لیست پارامتر های تابع printf آورده شده است، استفاده میکنیم.
کاراکتر d بدین معناست که متغیری از نوع عدد باید جایگزین شود.
نحوه تعریف و استفاده از متغیر ها در زبان جاوا بسیار شبیه به زبان C است.
در برنامه زیر دو متغیر تعریف میکنیم که مقدار آن ها و مقدار جمع شان را نمایش میدهیم.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 | public class DemoJava { public static void main(String []args) { int a; int b; a = 10; b = 20; System.out.println("Value of a = " + a); System.out.println("Value of b = " + b); System.out.println("Value of a = " + a + " and value of b = " + b); } } |
خروجی برنامه به شکل زیر است:
1 2 3 | Value of a = 10 Value of b = 20 Value of a = 10 and value of b = 20 |
همانطور که گفتیم، زبان پایتون از نوع داده استفاده نمیکند. این وشظیفه مففسر که هنگام اجرای برنامه نوع داده را به صورت خودکار تشخیص دهد.
1 2 3 4 5 6 | a = 10 b = 20 print "Value of a = ", a print "Value of b = ", b print "Value of a = ", a, " and value of b = ", b |
خروجی:
1 2 3 | Value of a = 10 Value of b = 20 Value of a = 10 and value of b = 20 |
جلسه آموزش متغیر ها در برنامه نویسی کامپیوتر نیز به پایان رسید.
در جلسه بعد به آموزش کلمات کلیدی در برنامه نویسی خواهیم پرداخت.