با عرض سلام و وقت بخیر خدمت کاربران سایت پی وی لرن . و کاربرانی که دوره کامل آموزش Swift را دنبال می کنند. بعد از نصب محیط کد نویسی Swift ، بستر برای شروع برنامه نویسی Swift آماده شده است. اولین چیزی که باید برای شروع یادگیری هر زبان برنامه نویسی یاد بگیرید سینتکس اصلی آن زبان برنامه نویسی است، به همین ترتیب برای شروع کد نویسی با Swift نیز باید با سینتکس اصلی Swift نیز آشنا شوید، از این رو مباحث این بخش را به آشنایی با ساختار اصلی Swift اختصاص داده ایم.
در ادامه این آموزش شما را با ساختار اصلی Swift و سینتکس بخش های اصلی آن آشنا می کنیم.
در بخش قبلی یک برنامه ی نمایش Hello, World! را با import کردن کتابخانه ی Cocoa ایجاد کردیم:
1 2 3 | var myString = "Hello, World!" print(myString) |
مشابه مثال فوق را با import UIKit تست می کنیم:
1 2 3 | import UIKit var myString = "Hello, World!" print(myString) |
وقتی برنامه ی فوق را اجرا کنید نتیجه ی زیر را مشاهده خواهید کرد:
1 | Hello, World! |
اکنون ساختار اساسی یک برنامه Swift 4 را بررسی می کنیم، به طوری که شما می توانید بلوک های پایه ساختمان زبان برنامه نویسی Swift 4 را درک کنید.
با استفاده از ساختار import شما می توانید از کتابخانه های C در برنامه ی خود استفاده کنید.
به عنوان مثال import کردن کتابخانه ی cocoa همه کتابخانه ها، API ها و runtimes Cocoa را در اختیار شما قرار می دهد.
Cocoa در Objective-C بکار رفته که یک زیر مجموعه از زبان C است بنابراین افزودن برنامه های C و حتی ++C را به برنامه های Swift آسان می کند.
یک برنامه در Swift 4 شامل نشانه های مختلف است و یک نشانه یا یک کلمه کلیدی، یک شناسه، یک ثابت، رشته ای و یا یک نماد است. به عنوان مثال، عبارت زیر Swift 4 شامل سه نشانه است:
1 2 3 | print("test!") The individual tokens are: print("test!") |
توضیحات یا کامنت ها متن های کمکی داخال برنامه های Swift هستند.کامنت ها در زمان اجرا کامپایل نمی شوند.
توضیحات چند خطی را باید بین کاراکترهای /* */ قرار دهید.
1 | /* My first program in Swift 4 */ |
کامنت های چند گانه را می توان در Swift 4 بصورت تو در تو تعریف کرد:
1 2 | /* My first program in Swift 4 is Hello, World! /* Where as second program is Hello, Swift 4! */ */ |
یک کامنت تک خطی را می توان با قرار دادن کاراکترهای // قبل از شروع آن تعریف کرد:
1 | // My first program in Swift 4 |
در Swift 4 نیازی نیست که بعد از هر عبارت در کد برنامه ی خود یک semicolon (؛) تایپ کنید.
گذاشتن سمی کولون بعد از هر کد اختیاری است.
با این حال زمانیکه از چند کد در یک خط استفاده می کنید لازم است که هر کد را با یک سمی کولون جدا کنید:
1 | var myString = "Hello, World!"; print(myString) |
یک شناسه در Swift 4 نامی است که برای شناسایی یک متغیر، عملکرد یا هر مورد دیگری تعریف و استفاده می شود.
یک شناسه می تواند با الفبای A تا Z یا a تا z یا یک _ با صفر یا حروف زیر، و رقم ها (۰ تا ۹) شروع می شود.
همچنین در تعریف شناسه نمی توان از کاراکترهای @, $ و % استفاده کرد.
Swift 4 یک زبان برنامه نویسی حساس به بزرگی و کوچکی حروف است.
بنابراین به عنوان مثال Manpower و manpower دو شناسه ی متفاوت در Swift می باشد.
در اینجا چند نمونه از شناسه های قابل قبول وجود دارد :
1 2 | Azad zara abc move_name a_123 myname50 _temp j a23b9 retVal |
برای استفاده از کلمه ذخیره شده به عنوان یک شناسه، شما باید قبل و بعد از آن یک backtick () قرار دهید.
برای مثال class یک شناسه ی معتبر نمی باشد اما class` یک شناسه ی معتبر است.
کلمات کلیدی در Swift 4 رزرو شده می باشد و نمی توان از آن ها به عنوان شناسه استفاده کرد.
کلمات کلیدی که در Swift 4 تعریف شده است:
Class | deinit | Enum | extension |
Func | import | Init | internal |
Let | operator | private | protocol |
public | static | struct | subscript |
typealias | var |
break | case | continue | default |
do | else | fallthrough | for |
if | in | return | switch |
where | while |
as | dynamicType | false | is |
nil | self | Self | super |
true | _COLUMN_ | _FILE_ | _FUNCTION_ |
_LINE_ |
associativity | convenience | dynamic | didSet |
final | get | infix | inout |
lazy | left | mutating | none |
nonmutating | optional | override | postfix |
precedence | prefix | Protocol | required |
right | set | Type | unowned |
weak | willSet |
یک خط حاوی تنها فضای سفید، احتمالا با نظر، به عنوان یک خط خالی شناخته شده و یک کامپایلر Swift 4 کاملا آن را نادیده می گیرد.
فضاهای سفید در Swift 4 برای توصیف تب ها ، خط جدید کاراکترها و توضیحات استفاده می شود.
همچنین از فضای سفید برای توصیف یک متغییر بعد از کلمه ی کلیدی var استفاده می شود.
1 | var age |
در مثال فوق یک فضای خالی بین Var و نام کامپایلر قرار گرفته تا این کد را تشخیص دهد.
کد زیر را در نظر بگیرید:
1 | int fruit = apples + oranges |
در کد فوق فضای خالی بین = نیاز نیست، هر چند برای خوانایی بهتر کد توصیه می شود.گ
فضای خالی دو طرف اپراتورها باید برابر باشد:
1 2 | int fruit = apples +oranges int fruit = apples + oranges |
literal ها کدهای منبعی هستند که شامل مقادیری از نوع integer ، float ، number یا نوع string می باشد:
1 2 3 | 92 4.24159 "Hello, World!" |
برای چاپ در swift باید از کلمه کلیدی ‘ print ‘ استفاده کنیم.
خصوصیات مختلف Print :
Items : آیتم هایی که باید چاپ شوند.
Separator : جدا کننده ها.
Terminator : پایان دهنده ی خط پرینت.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 | print("Items to print", separator: "Value " , terminator: "Value") // E.g. of print statement. print("Value one") // prints "Value one \n" Adds, \n as terminator and " " as separator by default. print("Value one","Value two", separator: " Next Value" , terminator: " End") //prints "Value one Next Value Value two End" |
در کد بالا، اولین دستور چاپ، به طور پیش فرض، \ n، خط جدید خط خورده را به عنوان ترمینال اضافه می کند.
جایی که همانطور که در بیانیه چاپ دوم ما “End” را به عنوان ترمینال داده ایم، از این رو “End” به جای \ n چاپ می شود.
ما می توانیم براساس نیاز جداکننده و ترمیناتور سفارشی خود را ارائه دهیم.
با توجه به اینکه هر زبان برنامه نویسی از ساختار و سینتکس خاصی برای کد نویسی استفاده می کند، و Swift نیز از این قاعده مستثنا نیست. از این رو مباحث دومین بخش این دوره را به آشنایی با سینتکس اصلی Swift اختصاص داده ایم.