دوره های آموزشی آکادمی پی وی لرن (پروژه محور و ویژه بازار کار)



  • ۲۳
  • مرداد

جلسه ۱۴ : توابع در زبان دارت

  • دسته‌بندی‌ها :
جلسه ۱۴ : توابع در زبان دارت

        با عرض سلام خدمت کاربران محترم سایت پی وی لرن.
        با جلسه ای دیگر از سری جلسات دوره آموزش زبان برنامه نویسی دارت Dart در خدمت شما هستیم.
        در این جلسه قصد داریم به آموزش توابع در زبان دارت Dart و تعریف تابع در زبان دارت بپردازیم.

        مقدمه

        تابع Function در واقع قطعه کدی است که برای هدف خاصی استفاده می‌شود و می‌تواند به دفعات در برنامه استفاده می‌شوند و از تکرار کد جلوگیری می‌کنند.

        به دلیل این که تابع ها به صورت ماژول و بلوک های کد جداگانه هستند، استفاده از آن ها باعث اشکال زدایی و نگهداری راحت تر برنامه می‌شود.

        تعریف تابع در زبان دارت

        برای تعریف تابع، ابتدا نوع داده برگشتی تابع و سپس نام تابع به همراه پرانتز را می‌نویسیم. بعد از آن بدنه تابع را با {} مشخص می‌کنیم.

        گرامر:

        مثال : 

        اگر تابع هیچ مقداری را برنمی‌گرداند، از کلمه کلیدی void به جای نوع برگشتی استفاده می‌کنیم و دستور return را نمی‌نویسیم.

        مثال:

        مثال : 

        خروجی:

        مثال : 

        در مثال بالا دو تابع تعریف کردیم، test و main.
        تابع main هیچ مقداری را برنمی‌گرداند و تابع test نیز یک مقدار از نوع String برمی‌گرداند.

        فراخوانی توابع

        برای فراخوانی و استفاده از یک تابع، کافیست تا نام آن تابع را همراه با پرانتز بیاورید.

        مثال : 

        در مثال بالا دو تابع را در تابع main فراخوانی کرده ایم. تابع print و test به عنوان پارامتر تابع print.

        پارامتر های تابع

        با استفاده از پارامتر ها می‌توانیم مقادیر را به تابع ارسال کنیم.
        پارامتر ها بین پرانتز های تابع تعریف می‌شوند.

        • هنگام فراخوانی یک تابع دارای پارامتر، حتما باید پارامتر های آن را ارسال کنیم. در غیر این صورت با خطای کامپایلر مواجه خواهیم شد.
        • پارامتر ها باید به همان ترتیبی که تعریف شده اند، ارسال شوند.
        • نوع مقادیر راسال شده (آرگومان) باید با نوع پارامتر های تعریف شده مطابقت داشته باشد.

        گرامر تعریف پارامتر:

        مثال : 

        مثال:

        مثال : 

        خروجی:

        مثال : 

        پارامتر های اختیاری

        پارامتر های اختیاری را می‌توان به دو صورت تعریف کرد:

        • پارامترهای نام گذاری شده (Named Parameters)
        • پارامتر های موقعیتی (Positional Parameters)

        پارامتر های نام گذاری شده داخل {} تعریف می‌شوند و هنگام فراخوانی تابع و استفاده از آن ها باید از نام پارامتر نیز استفاده کنیم.

        مثال:

        مثال : 

        خروجی:

        مثال : 

        پارامتر های موقعیتی نیز داخل [] تعریف می‌شوند.

        مثال:

        مثال : 

        خروجی:

        مثال : 

        مقدار پیش‌فرض پارامتر

        با استفاده از عملگر = در هنگام تعریف پارامتر های اختیاری می‌توانیم به آن ها مقدار پیش‌فرض دهیم.

        مثال : 

         

        جلسه آموزش توابع در زبان دارت و تعریف تابع در زبان دارت نیز به پایان رسید.

        در جلسه بعد به آموزش کلاس ها در زبان دارت خواهیم پرداخت.

        QR:  جلسه ۱۴ : توابع در زبان دارت
        به اشتراک بگذارید