ابزارهای توسعه نرم افزاری اندروید

مقدمه

با عرض سلام خدمت کاربران سایت پی وی لرن . در این پست قصد داریم به معرفی و بررسی برخی ابزارهای توسعه نرم افزاری اندروید ، بپردازیم. توسعه نرم افزاری اندروید ،  فرآیندی است که با استفاده از آن برنامه های جدید برای دستگاه هایی که سیستم عامل Android را اجرا می کنند ایجاد می شوند. به طور رسمی ، برنامه های اندروید اصولا با استفاده از زبان برنامه نویسی جاوا، C ++ و یا Kotlin و با استفاده از کیت توسعه نرم افزار Android SDK نوشته شده است. ابزارهای شخص ثالث، محیط های توسعه و پشتیبانی زبان نیز از زمان انتشار SDK اولیه در سال ۲۰۰۸، تکامل و گسترش یافتند.

App- ابزارهای توسعه نرم افزاری اندروید

ابزارهای توسعه نرم افزاری اندروید

Android SDK

کیت توسعه نرم افزاری اندروید (SDK) شامل مجموعه ای جامع از ابزارهای توسعه است. این شامل اشکال زدایی، کتابخانه ها، شبیه ساز گوشی بر اساس QEMU، اسناد، کد نمونه و آموزش است. سیستم عامل های در حال توسعه که از کیت توسعه نرم افزاری اندروید، پشتیبانی می کنند، شامل رایانه های لینوکس (هر توزیع لینوکس دسک تاپ مدرن)، Mac OS X 10.5.8 یا بالاتر و ویندوز ۷ یا بالاتر است.

از مارس ۲۰۱۵، SDK دیگر در آندروید موجود نیست، اما توسعه نرم افزارها ، با استفاده از برنامه های کاربردی تخصصی آندروید، امکان پذیر است. از سال ۲۰۱۵، Android Studio توسط گوگل ساخته شد. و توسط IntelliJ، IDE استاندارد شده است؛ با این حال، برای توسعه دهندگان ، استفاده از سایر ابزارها ، آزاد است، اما گوگل به این واضح گفته است که ADT از پایان سال ۲۰۱۵ به طور رسمی از Android OS به عنوان Android IDE متمرکز شده است.

علاوه بر این، برنامه نویسان می توانند از هر ویرایشگر متنی برای ویرایش فایلهای جاوا و XML استفاده کنند و سپس از ابزارهای خط فرمان (Java Development Kit و Apache Ant) مورد نیاز برای ایجاد، ساخت و اشکال زدایی برنامههای Android و کنترل دستگاههای متصل به Android (به عنوان مثال، راه اندازی مجدد، نصب بسته های نرم افزاری از راه دور) بهره ببرند.

Android Debug Bridge

ابزار توسعه نرم افزاری Android Debug Bridge یا به اختصار ADB یک بسته ابزار است، که در بسته SDK آندروید موجود است. که شامل برنامه های مشتری و سرور است، که با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. ADB به طور معمول از طریق رابط خط فرمان قابل دسترسی است، اگر چه بسیاری از رابط های کاربری گرافیکی برای کنترل ADB وجود دارد.

Fastboot

Fastboot یک پروتکل تشخیصی است. که در بسته بندی SDK مورد استفاده قرار می گیرد. و عمدتا برای تغییر سیستم فایل فلش از طریق اتصال USB از رایانه میزبان استفاده می شود. این نیاز به این دارد که دستگاه در لودر بوت لودر یا حالت لودر Secondary Program، که در آن تنها ابتدایی کردن اولیه ترین سخت افزار انجام می شود، آغاز شود.

Android NDK

کتابخانه هایی که در C / C ++ نوشته شده اند، می توانند به ARM یا کد بومی x86 (و یا انواع ۶۴ بیتی آنها) کامپایل شوند. یا MIPS، در این حالت، هر دو نسخه ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی از بین می روند؛ که این کتابخانه ها، با استفاده از ابزار Android Native Development Kit یا NDK نصب می شود. NDK نباید صرفا به این دلیل استفاده شود که برنامه نویسان ، زبان برنامه نویسی C / C ++ را ترجیح می دهند، زیرا استفاده از NDK پیچیدگی کار را افزایش می دهد در حالی که اکثر برنامه ها از استفاده از آن بهره مند نمی شوند.